“İsrail” ve ABD, Lübnan'da Direniş'e karşı iki savaş yaşadı - ilki Temmuz 2006'da doğrudan bir çatışmaydı. Washington'da Stratejik ve Uluslararası Araştırmalar Merkezi (CSIS) tarafından yayınlanan Anthony Cordesman tarafından yapılan bir araştırmaya göre, 2006 savaşının 3 ana hedefi vardı:

Birincisi, Hizbullah'ın genel olarak askeri altyapısını söndürmeye ek olarak, Hizbullah'ın füze yeteneklerinin, özellikle orta ve uzun menzilli cephaneliğinin tamamen imha edilmesiydi.

İkincisi, özellikle 2000 yılında Lübnan'ın güneyinden çekildikten ve küçük düşürücü yenilgilerinden sonra, bölgedeki “İsrail'in” itibarını geri kazandırmaktı.

Üçüncü hedef ise Lübnan hükümetini zayıflatmak, ülkeyi çöken bir siyasi ortama sürüklemek ve Direnişi zayıflayan bir sürecin içine çekmektir. Bu üç hedefi göz önünde bulundurarak, son on yıldır Suriye'ye karşı savaşın göze çarpan yol ve koşullarının yanı sıra, bu hedeflerin hiçbirinin tamamlanma noktasına ulaşmadığı söylenebilir.

Aslında, Hizbullah'ın askeri cephaneliği gelişti, Lübnan'daki siyasi durumun sürekli kargaşa ve düşüş içinde olmasına rağmen, “İsrail'in” imajı katlanarak bozuldu.

İsrail'in savaş alanındaki başarısızlığından sonra, odak yeni bir savaş türüne (İkinci Savaş) kaydırıldı: Bu, Carnegie Endowment tarafından sürekli olarak savunulan bir karalama stratejisi olan Direniş ve İran dış politikasını mezhepsel bir renkte resmetmek için muazzam bütçeler ayırarak RAND Corporation tarafından ilan edildiği gibi bir "Medya Savaşı" ile birleştirilmiş bir "Fikirler Savaşı" yürütmeye dayanıyor.

Ülkede yükselen mezhepçilik birçok alanı yüzsüzce etkilemiş olsa da, İkinci Savaş ABD ve “İsrail”in rekabet ettiği stratejik hedeflere ulaşamadı; bu, normalleşmeyi savunanlar ile emperyalizme karşı savaşanlar arasındaki keskin ayrımda bulunabilir. Bu ayrımı farklı kılan şey, entelektüel ve seçkin çevrelerle sınırlı olmayıp, daha çok nüfusun tamamına sızmış olmasıdır. 

“İsrail'in” 2006'daki tam ölçekli savaş deneyimindeki başarısızlığı, İkinci Savaş modelini sürdürme kararlılığı ile Üçüncü Savaş'ın ana hedefi, çeşitli araçlarla iç gerilimi kışkırtmaktır. Bu, suçlamaları tek bir toplum kesimine yönelterek 4 Ağustos Beyrut Patlaması soruşturmasını siyasallaştırmak ve böylece kaos yaratmak amacıyla bir dizi yetkiliyi günah keçisi yapmak anlamına geliyor. 

Khaldeh'deki bir cenaze töreninde keskin nişancı saldırısından başlayarak, Adlieh'de barışçıl göstericilere ateş açılmasına, her olaydan sonra yığılan ölümler ve yaralanmalarla, olay dizisini tarih boyunca büyük etkileri olan küçük araçlara sahip bir İsrail mantıksal çerçevesinden ayıramak mümkün değildir. Başka bir deyişle, İkinci Savaş mezhep gerilimlerini bir iç savaşa dönüştürmeyi başaramayınca, İsrailliler binaların tepelerine bir dizi keskin nişancı ve silahlı adam yerleştirdi: Kan sadece kan doğuracak ve ufukta felaket belirecek.

Bununla birlikte, Adliyeh'te yaşananlar sadece Lübnan'a özgü değildir: Düzen birden fazla alanda gözlemlenebilir - Irak'ta yaşananlar aynı mantık ve diziye tabidir. Aşındırıcı savaş sonunda, Biden'ı yıl sonundan önce Irak'tan çekilmeye ve kamuflajlı söylemini yumuşatmaya zorlayan Halk Seferberlik Güçleri (Haşdi Şabi) bir direniş ortaya çıkardı ve onu danışmanlık misyonlarına bağlı kalmaya zorladı. Yıllar içinde kısır terörizmin yaşandığı bir ortamda Halk Seferberlik Güçleri (Haşdi Şabi), iç gerilimlerin ortaya çıktığı, seçimlerin kurcalandığı ve kuzeyde halkın öfkesini uyandıran normalleşme konferanslarının düzenlendiği Üçüncü Savaş'la karşılaşmadan önce Irak'ta mezhep propagandasına - Fikirler Savaşı'na - maruz kaldı. Huzursuzluğu kışkırtma ve körükleme gücüyle bu olaylar dizisi, silahlarını Beyrut çatılarından barışçıl protestocuların başlarına nişan alan keskin nişancılara eşittir.

“İsrail” giderek daha çaresiz hale gelirken, sezonun yaklaşan teması iç gerilim. Zamanla, “İsrail” bölgenin jeopolitiğinin hareketlerinin, özellikle de ABD sönmekte olan imparatorluğunu geri alırken kendi çıkarlarına aykırı olduğunu fark ediyor. Önümüzdeki aşamada, “İsrail”, iç kaosu kışkırtma konusunda çılgınca bir saplantı sergileyecek. Bu davranış, daha fazla geri çekilmeden önce ABD'den daha büyük “hediyeler” alma arzusuna göndermede bulunuyor.

”İsrail", daha önceki savaşlarından sonra bile hiç uğraşmadığı bir deneyim olan benzeri görülmemiş bölgesel meseleler arasında bocalıyor. 

Muhammed Faraj

Al Mayadeen

intizar.web.tr