VELİD ŞARARA DİRENİŞ'İN SON DURUMUNU YAZDI

Bölge son bir yılda büyük değişimlerden geçti. 7 Ekim 2023’teki Aksa Tufanı harekatından bu yana direniş alternatifi tüm gücüyle var olsa da direniş güçleri ağır darbeler aldı. El-Ahbar gazetesi yazarı Velid Şarara, özellikle Suriye Cumhurbaşkanı Beşşar el-Esed’in devrilmesinin ardından Siyonist rejimin planlarını artık çok daha pervasız ve aleni bir şekilde dile getirmeye başladığını ifade ediyor

Bu, hiç şüphesiz vahşet çağıdır. Amerikalılar ve İsrailliler, özellikle kendi bölgelerinde, yayılmacı niyetlerini artık açıkça ifade etmekten çekinmiyorlar.

Uluslararası hukuk, devletlerin egemenliğine ve toprak bütünlüğüne saygı gibi "liberal uluslararası düzenin" kalıntılarını hiçe sayıyorlar.

Trump’ın Grönland’ın kaynaklarını ele geçirmek ve stratejik konumunu kontrol altına almak için adayı işgal etme niyetini açıklamasıyla, İsrail Dışişleri Bakanı Netanyahu liderliğindeki hükümetin Suriye'yi kantonlara bölme önerisini aynı dönemde duyurması oldukça dikkat çekici.

Eskiden karanlıkta planlanan projeler artık alenen ilan ediliyor. Bu gelişmeler, Siyonist hükümetin Gazze'de Filistin halkına karşı yürüttüğü soykırım savaşına devam ettiği ve Lübnan'a karşı gerçekleştirdiği benzeri görülmemiş yıkıcı saldırının ardından, Kudüs ve Batı Şeria'da etnik temizliği hızlandırma hazırlıkları yaptığı bir dönemde yaşanıyor.

Uluslararası ve bölgesel güç dengesi, geçici bir üstünlük hissine dayanıyor. Bu his, Amerikalı ve İsrailli liderleri, çıplak güç kullanarak ya da bunu tehdit ederek kendi lehlerine olan gerçekleri değiştirmek için fırsat kapısını aralamaya itiyor.

Gazze’de savaşın patlak vermesinden bu yana pek çok faktör bir araya geldi: İsrail’e Batı’nın muazzam desteği, bu desteğin doğrudan savaşa katılım düzeyine ulaşması, Siyonist ordunun Lübnan’a yönelik saldırısında direnişe karşı elde ettiği taktiksel başarılar –ki bu saldırı henüz sona ermedi–, Suriye’deki rejimin çöküşü ve bunun direniş ekseni üzerindeki etkileri, İsrail liderlerindeki güç fazlası hissini açıklıyor.

Fakat bu his geçici, çünkü bu liderler, Lübnan ve Filistin’deki direniş güçlerinin büyük darbeler almasına rağmen yenilmediğini ve İran, Yemen ve Irak’taki müttefiklerinin arkasında sağlam durduğunu biliyorlar.

Bu durum, direnişin kendini yeniden inşa etmesini sağlayacak. Ayrıca, çevre ülkelerin toplumlarının derinliklerinde yeniden canlanan iç dinamikler, nihayetinde direniş seçeneğini güçlendirecek.

İsrail liderleri, özellikle Trump yönetimi altındaki Amerikan koruyucunun Çin’i kontrol altına alma gibi dış ve iç önceliklere odaklanma eğilimini de hesaba katıyorlar. Bu zorlu görev, Amerikan yönetimini Orta Doğu’daki çatışmalara günlük müdahaleyi azaltmaya zorlayacak.

“Sakat Doğu” perspektifi

Suriye’deki rejimin çöküşü, aslında Arap Doğu’sunun jeopolitiğinde merkezi bir rol oynayan Suriye devletinin yıkılışı demek. Siyonist liderlik, bu çöküşü hızlandırmada ve Suriye ile Doğu’yu Amerikalı müttefiklerine altın bir tepside sunmada temel bir rol oynadıklarını övünerek belirtiyor.

Bu durum, Doğu’nun sadece bir mozaik olduğu ve ulus devletlerin "bileşenlerinin" gerçek aidiyetlerini yansıtmadığı fikrini yeniden canlandırmak için kullanıldı.

İsrailli yetkililerin son haftalardaki tekrarlanan çağrıları, Netanyahu’dan Katz’a kadar, Suriye’den başlayarak bölgenin parçalanması için Amerikan desteği kazanma çabası içindeydi.

Trump’ın "İsrail’in dar sınırları" hakkındaki sözleri ya da Grönland ve Panama Kanalı’nı işgal etme niyeti, bu yeni paradigmanın bir göstergesi.

Trump ve ekibinin bu yeni paradigmasının bir başka örneği, Ukrayna’daki savaşa Rusya’nın bir bölümü üzerinde kalıcı kontrolünü kabul eden bir çözümü benimsemeye hazır olmalarıdır.

Bu, Avrupa’daki resmi çevrelerde gerçek bir paniğe neden oldu. Ancak Trump’ın gelecekteki politikasının, belirlediği öncelikler ve bunların gerektirdiği Amerika’nın "sınırlı" kaynakları ışığında nasıl olacağına dair bir analiz, gelecekteki Amerikan yönetiminin Netanyahu’nun hırsını bir ölçüde dizginleyerek bölgedeki gerilimi azaltmaya çalışacağını öngörüyor. Bu, Amerikan yönetiminin belirtilen önceliklerine odaklanmasını sağlayacak.

Ancak bu analizin bir sorunu var: Obama’dan bu yana art arda gelen Amerikan yönetimleri, Çin’e yönelme, Amerikan içindeki ekonomik, teknolojik ve sosyal zorluklarla başa çıkma ve "Orta Doğu’nun yüklerinden" kurtulma ihtiyacından bahsetmelerine rağmen, üyelerinin çoğunun İsrail’e olan ideolojik bağlılıkları bunu engelliyor.

Trump’ın şu anki ekibi, histerik Siyonistler içerdiği için bu kuralın dışına çıkması muhtemel değil. Fakat Amerikan yönetiminin gelecekte bölgeden uzaklaşma olasılığı, şu anki faşist Siyonist hükümetin Filistin’de ve bölgede kendi lehine olacak gerçekler yaratmak için elinden geleni yapması için bir motivasyon kaynağı.

Gündemleri açık: Batı Şeria ve Kudüs’teki etnik temizliği tamamlamak, Lübnan üzerinde bir vesayet sistemi kurarak direnişi ortadan kaldırmak, Suriye’yi bölmek için tüm mevcut araçları kullanmak ve eğer mümkünse İran’ın nükleer programını vurmak. Kısacası, İsrail’in istediği şey sakat ve savunmasız bir Doğu.

Direniş seçeneği etrafında birlik

İsrail’in bu saldırganlığı altında Lübnan ve Arap Doğu’sunda normal bir hayata dönülebileceğini düşünmek yanıltıcı. Bu bölgenin devletlerinin ve toplumlarının varlık koşulları tehdit altında.

Bu gerçekler, direniş güçlerinin bu bölgenin önemli kesimleri arasındaki meşruiyetini artırıyor.

Bugün, özellikle Siyonist tehdidin tam bir Amerikan ortaklığıyla saldırıya geçmesi ve bunun bölgede yarattığı etkilerin ardından, tüm ilgili tarafların direniş güçleri arasında birlik sağlamaya ve böyle bir direnişin gerekliliğine inanan tüm taraflarla geniş bir cephe oluşturmaya çalışması gerekiyor.

Şüphesiz, Gazze, Filistin ve Kudüs’ü savunma mücadelesinde şehit düşenlerin kanlarının bereketi, düşmanların kışkırttığı ve körüklediği tüm bölünmelerin üstesinden gelmeyi ve ulusu bağımsızlık, yeniden doğuş ve daha iyi bir gelecek hakkını savunmak için bir araya getirecek.

Çeviri: YDH

GAZZE, 16 Ocak 2025 01:10