İlk olarak, saldırıların ülkenin nükleer programı üzerinde etkili olmaması: Bu nedenle İsrail'in birkaç muhtemel planı vardır:

1. Amerika'dan yeni gelen özel bombaların kullanılması gerekiyor, ancak bu bombaların önce test edilmesi lazım. Düşman, bu testleri Suriye, Lübnan ve belki de yakında Gazze'de yapmayı planlıyor.

2. Bu bombalar bazen hedefe ulaşmak için uçakların uçmasını gerektiriyor, ancak bu durum savaş uçaklarının yok olmasına yol açabiliyor ve denklemi geri döndürüyor. Bu nedenle, saldırı yollarını açmak için siber yöntemler ve sabotaj gibi yollar arıyorlar.

3. Betonla güçlendirilmiş hedeflere nüfuz edebilecek özel bombalar kullanmayı hedefliyorlar, ancak İran'ın nükleer tesislerinin yapısı buna engel teşkil ediyor.

4. Ayrıca, birden fazla hedefi aynı anda vurmaya çalışıyorlar, ancak tüm hedefleri vurabileceklerinden emin değiller ve ikinci ve üçüncü saldırı dalgalarına fırsat bulup bulamayacakları konusunda belirsizlik var.

İkinci olarak, İran'ın ağır karşılık verme potansiyeli:
Bu noktada, İmam Hamenei'nin dün akşam da belirttiği gibi, düşman, bazı füze ve hava savunma tesislerini vurarak karşı saldırıdan büyük darbe almamayı planlıyor. Ancak, ülkenin füze tesisleri o kadar çok, çeşitlenmiş ve dağınıktır ki, bu tür saldırılar da etkisiz olacaktır. Ayrıca, ülkenin füze yerleşimi sadece İslam Cumhuriyeti'nin kutsal topraklarıyla sınırlı değildir.

Düşman ayrıca, bazı askeri ve siyasi yetkilileri hedef alarak karar alma sürecini engellemeyi umuyor. Ancak öncelikle, İran halkı bu süreçte nasıl kendi kendine karar vereceğini büyük ölçüde öğrenmiştir. İkinci olarak, bazı askeri yönergeler kişi odaklı değildir ve operasyonel planlar doğrultusunda otomatik olarak uygulanmaktadır.

Sonuç olarak, İslam Cumhuriyeti de pasif değildir ve gerekli olduğunda devreye sokulabilecek proaktif planlara sahiptir.

www.kudusgunu.com