İsrail Genelkurmay Başkanı Kochavi kuvvet, momentum ve atılmak anlamlarına gelen “Tnuva” adında, yaklaşık 20 milyar dolar değerinde maliyeti olduğu tahmin edilen bir plan geliştirdi. Bu plan temelde Hizbullah ve Hamas'tan oluşan güçlerin yüzde 50'sini öldürmeye ve Hizbullah güçlerine hizmet eden hedef alacak, bir günde yüzlerce insanın ölümüne yol açacak yoğun ateş hattına dayanıyor.

İsrail Ordusu, Siyonist devletinin karşı karşıya kaldığı askeri zorluklarla mücadele etmek için savaş yeteneklerini geliştirmeye çalışıyor. Ordu Komutanlığı Genelkurmay Başkanlığı, göreve gelir gelmez geçmiş tecrübelerden faydalanarak kendilerine zafer kazandırması için devasa bir bütçeyle eğitim planı oluşturmaya başladı.

2015 yılında, yani 2014 yılında Direniş'in düşman ordusuna karşı onurlu bir savaş modeli sunduğu Gazze savaşından bir yıl sonra göreve başlayan Siyonist Ordu Genelkurmay başkanı Eizenkot, hiç vakit kaybetmeden Direniş güçleri ile savaşmak için “Gideon” adında bir gelişim planı hazırladı. Yaklaşık 9 milyar dolarlık bir bütçe ayrılan plan, geniş bir savaşın meydana gelme sürecini uzatan ve savaşlar arasında sınırlı çatışmalara dayanan kısa ve belirleyici bir savaşa odaklanıyordu.

Böylelikle İsrail'in savaş inancı, caydırıcılık, uyarı ve kararlılıkla birlikte savunma ilkesine adım attı. Bu, 2006 yılında Lübnan'da Hizbullah ve 2014 yılında Gazze'de Kassam Tugaylarının başını çektiği Direniş güçleri ile girilen iki savaştan sonra alınan derslerden biriydi.

Eizenkot'un İsrail ordusundaki görevi sona erdiğindeyse, bayrağı Aviv Kochavi ondan devr aldı. Kochavi de göreve gelir gelmez İsrail'in karşılaştığı askeri zorluklara uygun şekilde uyarlanmış bir askeri plan geliştirmek üzere kolları sıvadı. Bu plan temelde İsrail gibi düzenli bir ordu ile Hizbullah ve Hamas gibi yarı düzenli askeri kuruluşlar arasındaki heterojen bir savaşa dayanıyor.

Bu bağlamda Kochavi kuvvet, momentum ve atılmak anlamlarına gelen “Tnuva” adında, yaklaşık 20 milyar dolar değerinde maliyeti olduğu tahmin edilen bir plan geliştirdi. Bu plan temelde Hizbullah ve Hamas'tan oluşan güçlerin yüzde 50'sini öldürmeye ve bunun yanı sıra, Lübnan'daki devlet altyapısı, elektrik santralleri gibi Hizbullah güçlerine hizmet eden tüm Direniş yapılarını hedef alacak, bir günde yüzlerce insanın ölümüne yol açacak yoğun ateş hattına dayanıyor.

Elbette ki otorite, İsrail'in bu planları ile daha fazla ayrıntılı bilgi verilmesine izin vermiyor. Ancak genel olarak siber ve elektronik savaşı güçlendirmeye, Siyonist kara silahlarını geliştirmeye, zayıf olan hava silahlarını ikiye katlamaya çalışan bu plan, bunlara ilaveten binlerce küçük (intihar) uçağı geliştirmek ve düzenli birimler için gelişmiş füzeler tahsis etmeyi hedefliyor. Ayrıca plan “Merkava2” zırhlı araç tugaylarının kapatılması, ağır ekipmanlar olmadan bir kara birimi kurulması, yeni iki savaş uçağı birimi kurulması ve eski birimlerin kapatılmasını amaçlıyor. Söz konusu plan, İran tehlikesini İsrail “devleti” için varoluşsal bir tehdit olarak birinci sıraya oturturken, Hizbullah ile kuzey cephesi ve Hamas Hareket ile güney cephesine büyük önem veriyor.

İran'ın, nükleer yeteneklerini geliştirmesi, balistik füzelerin hassasiyetini artırması, Suriye'de askeri üs inşa etmesi ve Irak'taki askeri varlığını güçlendirmesinin yanı sıra Hamas ve Hizbullah'ı desteklemesi gibi tehditlerinin karşısında, Kochavi'nin planı “strateji ve İran” başlığı altında tek görevi İran sorunu olan bir tugay atamaktan bahsediyor.

Aynı şekilde İran'a odaklanan bir general tarafından yönetilen “derinlik” isimli bölgesel bir liderliğin varlığına rağmen, İran sahası ile başa çıkmak için yeni bir askeri bölge komutanlığı kurulması da bahsi geçen Tugayın hedefleri arasında olacak.

Hem insani ihtiyaçlar düzeyinde hem de savaş ve siber silahlarının geliştirilebilmesi bakımından uygulanabilmesi için en az 5 yıla ihtiyacı olan Kochavi'nin planı, bana kalırsa sonunda Direnişi dizginlemeyi başaramayacaktır. Zira geçmiş çatışmalarda fiyasko ile sonuçlanan “düşman kuvvetlerinin yarısını yok etme” planı mantık dışı bir vizyondur.

Bu gibi birbiri ardına gelen planlar, Direniş'in Siyonistlerin yeteneklerini maddi ve manevi düzeylerde yıprattığını doğruluyor. Bu gerçekle doğrudan yüzleşmek, geçmiş tecrübelerden ders çıkarma çalışmalarına rağmen düşman ordusunun karşısında Direniş savaşçılarının yeteneklerini gösteriyor. Direnişin 2006 ve 2014 yılları arasında kara kuvvetlerine karşı sergilediği performansı, sahanın tüm bu planlardan farklı bir dile sahip olduğunun en iyi kanıtıdır.